Alexanderplatz

Alexanderplatz – lokaal meestal kortweg aangeduid als ‘Alex’ – was voor de Tweede Wereldoorlog een belangrijk verkeersknooppunt. Het plein kreeg in het voorjaar van 1805 zijn huidige naam, ter ere van het bezoek van de Russische tsaar Alexander I. Tijdens de oorlog werd het zwaar beschadigd en de DDR maakte er een groot, maar saai plein van met typische communistische gebouwen, zoals het Hotel Stadt Berlin en het grote warenhuis Kaufhof.

Het plein zelf werd voetgangersgebied met straten eromheen. Zo werd een kunstmatig hart gecreëerd in Oost-Berlijn. Nog steeds is de fontein in het midden een trefpunt van jongeren.

De grootste attractie staat niet op het plein zelf, maar wel er vlakbij: de Fernsehturm, met 368 meter het hoogste gebouw van Berlijn. Op 203 meter hoogte is een uitzichtplatform. Erboven is een restaurant dat in een half uur helemaal ronddraait. Bij helder weer kun je zo’n veertig kilometer ver kijken en spot je de verschillende iconische bezienswaardigheden in Berlijn met gemak.

Als de zon schijnt vormt zich zo rond het middaguur een groot kruis op het plaatstaal van de toren. Dat was niet voorzien door het felle antireligieuze regime in de DDR en werd in de volksmond dan ook al gauw “De wraak van de Paus” genoemd.